Enige tijd geleden kwam een vrouw naar voren tijdens een conferentie en vertelde hoe, jaren geleden, haar volwassen dochter was gestalkt en toen wreed vermoord werd door een man. De vrouw draaide zich naar mij toe, en stond voor het publiek en begon haar hart uit te storten. "Ik heb deze man zoveel jaren gehaat, en je zegt dat ik moet vergeven?". Ze smeekte: "Hoe kan ik vergeven? Hoe kan ik dat doen?"
De details van elk van onze levens zijn verschillend, maar op een bepaald moment hebben we allemaal wel eens die vraag gesteld: "Hoe kan ik vergeven?"
Laten we eens kijken naar enkele Bijbelse inzichten over de kwestie van vergeving.
Iedereen raakt gekwetst
Eerst moeten we ons realiseren dat iedereen wel eens gekwetst zal raken. Het is onvermijdelijk. Pijn kan niet worden vermeden.
Je bent misschien gekwetst door een vertrouwde vriend die over je loog. Je bent misschien gekwetst door een leraar of professor die je in verlegenheid bracht in het klaslokaal. Je kan gekwetst zijn door een ouder die grof was of je mishandelde of die niet wist hoe liefde uit te drukken. Je kan gekwetst zijn door iemand die je kinderen verwondde. Je kan gewond zijn geraakt door een kind dat in opstand kwam en zich tegen je keerde. Je kan gewond zijn geraakt door een werkgever die jou of je makker onrecht aangedaan heeft. Je kan gekwetst zijn door iemand die je morele onschuld onteerde en je seksueel misbruikte. Je kan gekwetst zijn door een man die zijn huwelijksgeloften brak en je niet trouw is geweest. De lijst van mogelijke kwetsuren zou verder en verder kunnen gaan.
In veel gevallen komt van die pijn woede. Er wordt gezegd dat het meest gevaarlijk dier in het bos degene is die gewond is geraakt. Ik denk dat dit een goed beeld is van wat we zien in onze huizen, in onze samenleving, en in onze scholen vandaag de dag. Mensen die gevoelsmatig gewond zijn geraakt, hebben de neiging om anderen te verwonden.
Vrouwen praten tegenwoordig over hoe boos ze zijn op hun man, hun kinderen, hun ouders, hun voorganger, en, uiteindelijk, op God. Die verborgen kwetsuren, die bitterheid, is veranderd in woede, haat, wraak en soms geweld.
Hoewel we niet kunnen voorkomen dat we gekwetst worden, is het belangrijk om te onthouden dat de uitkomst van ons leven niet bepaald wordt door wat er met ons gebeurt. Niets wat iemand je ooit heeft aangedaan of zal aandoen, kan bepalen wie je zal worden. Hetgeen je aangedaan is, kan een invloed hebben op je leven, maar het kan de uitkomst van je leven niet bepalen. De uitkomst van ons leven wordt niet bepaald door wat er gebeurt met ons, maar eerder door hoe we reageren op wat er met ons gebeurt.
Twee manieren om te reageren op kwetsuren
De eerste manier om te reageren, en de manier die de meeste mensen kiezen, is, wat ik noem, om een tollenaar te worden. De mentaliteit van de tollenaar is: "Deze persoon" heeft me onrecht aangedaan; ze is me iets schuldig, dus ik ga haar gegijzeld houden en haar in de schuldgevangenis zetten tot ze me terugbetaalt." Deze manier om uiteindelijk te reageren leidt tot wrok, bitterheid en boosheid - het is de manier van vergelding. Dit is de manier waarop de meeste mensen vandaag de dag hun leven leiden. De manier van vergelding is een subtiel, geheim verlangen naar wraak. We mogen dan wel geen wraak nemen met geweren, maar we doen het wel met blikken, houdingen en woorden.
Uiteindelijk zullen die zaadjes van bitterheid en wrok waarschijnlijk opgroeien en een grote oogst produceren, niet alleen in jouw leven, maar ook in je kinderen en hun kinderen en de volgende generatie.
De tweede manier om te reageren is door te kiezen om de dader uit de gevangenis vrij te laten.
We kiezen ervoor om te vergeven, niet omdat de dader het verdient om vergeven te worden of omdat hij of zij zelfs om vergeving heeft gevraagd, maar vanwege Gods genade die Hij heeft uitgestort in onze harten, die we dan kunnen doorgeven aan anderen. Dit is de weg van verzoening.
Onze God is een God van verzoening. Hij nam het initiatief om ons te verzoenen. Wij waren Zijn vijanden, we waren vervreemd, we waren zondaars. We haatten God. Wij zochten Hem niet. Hij zocht ons op als onze hemelse Vader, die onze harten doorgrondt, die verzoening nastreeft.
En Hij roept ons om verzoening in onze relaties te brengen in Zijn naam.
Wat is vergeving?
Ten eerste, vergeving is geen gevoel, het is een keuze, een daad van mijn wil. Als ik zou wachten op een bepaald gevoel vooraleer te vergeven; zou ik misschien nooit vergeven.
We hoeven niet te wachten op onze emoties, maar er eerder voor te kiezen om God te gehoorzamen. Dan, na verloop van tijd, zal God onze emoties sturen om de juiste keuzes te maken.
Ten tweede, God beveelt ons te vergeven, ongeacht hoe we ons voelen en ongeacht wat ons is aangedaan. Jezus zegt in Markus 11:25: "En wanneer u staat te bidden, vergeef als u tegen iemand iets hebt, opdat ook uw Vader, Die in de Hemelen is, u uw overtredingen vergeeft".
"Als u tegen iemand iets hebt" - dit omvat zo'n beetje elke overtreding, nietwaar? Voordat je bidt, als je iets tegen iemand hebt, is er één stap die je eerst moet zetten: Vergeef. Jezus zegt dat we dit moeten doen, zodat onze Vader in de hemel onze zonden kan vergeven.
Hij? Hoe heeft Hij ons vergeven zodat we het leven van Zijn Zoon hebben ontvangen? Psalm 103:12 zegt: "Zover het oosten is van het westen, zo ver heeft Hij onze overtredingen van ons gedaan.” God gaat niet met ons om zoals zondaars verdienen, maar Hij gaat met ons om met barmhartigheid en vriendelijkheid. Zijn genade jegens ons is oneindig, onvoorwaardelijk, compleet en onverdiend.
Het bloed van Jezus reinigt van alle zonde. Zo vergeeft God ons. Hij wachtte niet tot we het verdiend hebben om vergeving te schenken. Hij wachtte niet tot we onze behoefte aan vergeving beseften. Hij heeft ons vergeven voordat we op zoek gingen naar Hem.
Zo oneindig en onvoorwaardelijk en groot is Zijn vergeving voor ons, dat we ook zo anderen kunnen vergeven. Iemand die geen Christen is, heeft niet echt het vermogen om iemand te vergeven als je zelf nog nooit Gods liefde en vergeving ervaren hebt. Maar als je een kind van God bent, als je bent gewassen door het bloed van Jezus, als je Zijn vergeving hebt ervaren, dan kun je diezelfde vergeving ook aan anderen geven.
Ten vierde, vergeving is een belofte. Het is een belofte om die zonde nooit meer ter sprake te brengen tegen de overtreder - aan God, aan hem, of aan anderen. Het is een belofte om het verslag van de dader uit te wissen.
Ik weet net genoeg over computers om te beseffen welke dingen gevaarlijk zijn. Maar één ding heb ik geleerd op de harde manier; de betekenis van de "delete" toets. Ik heb de ongelukkige ervaring gehad om veel tijd te besteden aan het werken aan een document en dan per ongeluk op de delete toets te drukken. Wat gebeurt er met dat document? Het is weg. Vergeving is het indrukken van de delete toets. Het is het wissen van alle aantekeningen van fouten van degene die tegen ons heeft gezondigd.
Dit betekent niet dat de persoon nooit heeft gezondigd. Het betekent alleen dat je de lei schoonmaakt, zodat ze niet langer schuldig worden bevonden voor die zonden. Je belooft dat je het nooit meer zult gebruiken tegen die persoon.
Hoe kunnen we verwachten dat de mensen zullen geloven dat Gods genade zo geweldig is en Zijn vergeving beschikbaar is als wij, die beweren vergeven te zijn, weigeren om anderen vergeven? Ons gebrek aan vergeving steelt onze geloofwaardigheid. Het is geen wonder dat mensen niet aankloppen in onze kerken. Ze kennen ons. Ze werken met ons samen. Ze wonen naast ons. Ze luisteren naar de manier waarop we praten over degenen die anderen hebben verwond en die ons hebben verwond. Ze horen de bitterheid, boosheid en wrok die naar buiten komen als die namen of die situaties naar boven komen. Ze zien de genade en de vergeving van God niet in ons.
Als gevolg daarvan hebben ze geen interesse in wat wij aanbieden.
Zonder vergeving zijn jij en ik echt niet veel anders dan de ongelovige wereld. Ik geloof dat als we beginnen met het demonstreren van de Bijbelse vergeving, onze boodschap eindelijk geloofwaardig zal worden in onze omgeving.