راحاب و ریسمان قرمز رهایی (بخش 5)

پادکست دل­هایمان احیا کُن

عنوان برنامه: راحاب و ریسمان قرمز رهایی

راحاب و ریسمان قرمز رهایی (بخش 5)

کاملاً بخشوده شده

 

نازی:  در برنامه امروز خواهیم دید که خداوند ما را از مُژدۀ عظیمی باخبر می­کند که حتی باور (کردن) آن مثل رؤیاست.

 

سابرینا:        ولی از کدامیک از گناهان­مان ما را طاهر کرد؟ او با خونِ خود چه کسانی را شُست؟ شما ممکن است بگویید: "گناهان چه کسانی را بخشید؟ حتی گناه مرا هم بخشیده؟ آخه گناه من خیلی وحشتناک و بزرگه!" بله گناهان من و گناهان شما ... گناهانی که همه از آنها خبر دارند و گناهانی که هیچکس از آنها خبر ندارد ... گناهانی که به نظر من و شما بی­ارزش هستند و گناهانی که من و شما آنها را بزرگ، وحشتناک، و غیر قابل بخشش می­خوانیم.

 

نازی:  عزیزان شنونده، به برنامه­ای دیگر از پادکست «دل­هایمان احیا کُن» با صدای سابرینا اصلان خوش آمدید.

یکی از دروغ های شیطان، دشمن خدا، این است که "گناهِ من آنقدر بزرگ است که امکان ندارد خدا از آن بگذرد و آن را ببخشد." این موضوع، زنانِ بسیاری را امروز تحت تاثیر قرار داده است. امروز در یکی دیگر از برنامه­های راحاب و ریسمان قرمز رهایی به این موضوع خواهیم پرداخت.

 

سابرینا:        در برنامه قبلی دیدیم که راحاب به دو جاسوسی که برای تجسس به سرزمین کنعان آمده بودند می‌گوید که «من می­دانم خدای شما خدای حقیقی است. من می­دانم که او این سرزمین را به شما خواهد داد و می‌دانم که اریحا به زودی تحت داوری خدا قرار خواهد گرفت و به نابودی سپرده خواهد شد.» راحاب به خدایِ زندۀ حقیقی ایمان آورده بود و واقعاً می­خواست که به قوم خدا بپیوندد و جزئی از آنها شود. برای همین از آنها التماس می‌کند تا بر او رحم کنند.

راحاب به دو جاسوس می­گوید: التماس می­کنم من و خانواده­ام را از این داوریِ سهمگین نجات دهید.

او می­دانست که لیاقت این چنین رحمتی را ندارد ولی خدا ایمانی در قلبش نهاده بود تا او امید خودش را فقط بر فیض و رحم خدا قرار دهد و بس. خدا توسط آن دو جاسوس با او صحبت می­کند و سه شرط به او داده می­شود. شرط اول این بود که تنها یک طناب قرمز، بیرون پنجرۀ خانه­اش که بر روی دیوار شهر بود، آویزان کند. سپس خدا از او می­خواهد که تمام خانواده شامل پدر، مادر، برادران، و خواهرانش را داخل خانه بیاورد. ما نمی­دانیم که خانۀ او چه قدر بزرگ بود. ولی او همۀ اقوام خود را در خانه جمع می­کند. چون دو مردِ جاسوس به او می‌گویند: هنگامی که داوری می­آید، همۀ شما باید داخل خانه باشید. تنها در این صورت است که تو و آنها از داوری خدا نجات خواهید یافت.

سومین شرط این بود که این راز را با کسی در میان نگذارد.

و بعد دو مرد جاسوس راحاب را ترک می­کنند. اولین کاری که راحاب، به محض رفتن آنها، انجام می­دهد چه بود؟ بله! بستن طناب قرمز بر روی پنجره­اش.  

ما در برنامۀ قبل دیدیم که این طنابِ قرمز می‌تواند سمبُلی از گناه و حسِ شرم و تقصیری باشد که گناه در زندگی هر یک از ما به جا می­گذارد. اگر به یاد داشته باشید، رنگ قرمز نشانی از وجود لکۀ گناه بود. راحاب با بستن این طناب به همه اعلام می­کرد که گناهکاری است که لکۀ قرمزِ گناه و شرم و تقصیر همۀ زندگی­اش را فرا گرفته بود. بله، طناب قرمز نشانی از لکۀ قرمز گناهی بود که به خاطر آنها، او مستحق مرگ بود.

حالا هر کس که از خانۀ او ردّ می­شد، با دیدن طناب قرمز، به یاد می­آورد که زنی فاحشه و گناهکار در این خانه زندگی می­کند.  

امروزه بسیاری از افراد در دامِ کُشندۀ حسِ شرم و تقصیرِ گناهانِ خودشان گیر کرده­اند. اما موضوع اصلی این است که این طناب بیشتر از آنکه نشانۀ گناه و شرم و تقصیر باشد، سمبُلی از رحم و شفقت خدا نسبت به کسانی است که از دردِ شرم و تقصیرِ گناهانشان رنج می‌برند. این طنابِ قرمز، نشانی از خون مسیح است که مثل طنابِ نجاتِ یک نجات غریق، به سوی آنانی که در دریای گناه و حسِ شرم و تقصیرِ خودشان دارند خفه می­شوند، پرتاب می­شود. بله، طناب قرمز سمبلی از خون مسیح است که برای گناهکار ریخته می­شود. و این طناب قرمز، یعنی خون مسیح، تنها و تنها امید گناهکاری است که در حال غرق شدن است. اگر به کلام خدا، کتاب­مقدس، رجوع کنیم، این سمبلِ خونِ مسیح را مکرراً در صفحات متعدد این کتاب می‌بینیم.

اولین بار سمبلِ خون مسیح را در کتاب پیدایش فصل سوم می­بینیم. در فصل سوم پیدایش ما می‌بینیم که آدم و حوا در باغ عدن به خدا گناه ورزیدند. آنها سعی کردند خودشان را پنهان کنند. آنها شرمگین و خجالت­زده بودند. حسِ تقصیر وجودِ آنها را فرا گرفته بود چون واقعاً مقصّر بودند و گناه کرده بودند. آدم و حوا برگ‌های انجیر را به هم دوختند تا از آنها لباسی تهیه کنند تا عُریانی و برهنگی آنها را بپوشاند. اما خدا به آنها نشان داد که برگ انجیر قدرت پوشاندن شرم را ندارد.

بنابراین، خدا لباسی از پوست یک حیوان برای آنها تدارک دید. برای تهیۀ این پوست این حیوان باید می­مُرد تا از پوست او بتوان لباس تهیه کرد. وقتی این حیوان کُشته می­شد، خون او ریخته می­شد.

این اولین سمبل از ریختن خون مسیح بود که در صفحات اول پیدایش به آن بر می­خوریم. بدین ترتیب در طول صفحات کتاب مقدس می­بینیم که این سمبل یعنی لزوم خون برای نجات از گناه و رهایی از شرم و تقصیر بارها و بارها تکرار می­شود. و طناب قرمزی که به راحاب داده شد، یکی از آن نشانه­هاست که دوباره به لزوم خون مسیح اشاره می­کند.

می‌بینیم جاسوسان به راحاب می­گویند: «این ریسمان قرمز را به پنجره­ای که ما را از آن پایین فرستادی ببند.»

در پیدایش فصل چهارم، وقتی که فرزندان آدم و حوا، یعنی قائن و هابیل، می‌خواهند خدا را پرستش کنند، هر یک هدیه­ای با خود می­آورد. هابیل برّه­ای از گلۀ خود می­آورد و آن را قربانی می­کند و خون او ریخته می­شود. قائن از مزرعۀ خود میوه­جات و سبزیجات می­آورد. خدا هدیۀ هابیل را می‌پذیرد اما هدیه قائن را ردّ می­کند چون خون برّه­ای که هابیل قربانی کرد ریخته شد. برای ایجاد ارتباط با خدا، وجود خون و قربانی­ای که خونِ آن ریخته شود الزامی بود. و این نمونۀ دیگری از آن ریسمان قرمز در کلام خداست. برای همین، وقتی خدا هدیۀ هابیل را دید، آن را مثلِ ریسمان قرمز راحاب پذیرفت. همۀ اینها فقط نشانه­هایی بود که در عهد عتیق به صورت­های مختلف بر صحنه ظاهر می­شد تا ما را به اتفاقی مهم و حیاتی که در آینده قرار بود به وقوع بپیوندد هدایت کند. سپس به پیدایش فصل ۲۲ می­رسیم. در اینجا می­بینیم که خدا از ابراهیم می­خواهد که پسرش اسحاق را قربانی کند. هنگامیکه آنها به قربانگاه نزدیک می­شوند، اسحاق به پدر خود می­گوید: «می­بینم که تو آتش و هیزم داری. پس برّه برای قربانی کجاست؟» (آیه ۷ ـ ترجمه مژده)

اسحاق می­دانست که باید خون حیوانی ریخته می­شد. ابراهیم به او پاسخ می­دهد: «خدا برّۀ قربانی را برای خود فراهم خواهد کرد.» اگر داستان ابراهیم و اسحاق را به یاد داشته باشید، درست در لحظه­ای که ابراهیم چاقو را بر پسر خود قرار می­دهد، خدا مداخله می‌کند.  فرشتۀ خداوند ابراهیم را صدا میزند. ابراهیم به طرفِ صدا نگاه می­کند و قوچی را می­بیند که شاخ­هایش به درختی گیر کرده است. خدا از ابراهیم می­خواهد تا دست از قربانی کردن پسرش بردارد و آن قوچ را قربانی کند.

آن حیوان به جای اسحاق قربانی شد و خون او به جای اسحاق ریخته شد. دوباره فرمان خدا تکرار میشود که درست مثل ریسمان قرمزی که راحاب باید آویزان می‌کرد، این بار خونِ قوچ می­بایستی ریخته میشد.

سپس به خروج فصل 12 می­رسیم. در برنامۀ قبل نیز به این واقعه اشاره کردیم. موسی همۀ مشایخ و بزرگان قوم اسرائیل را فرا می­خواند و به آنها می­گوید: «هر کدام از شما برّه و یا بزغاله­ای مناسب خانوادۀ خود انتخاب کنید و آن را برای عید فصح قربانی کنید. یک دستۀ زوفا بردارید و آن را در خونِ حیوان که در تشت ریخته شده فرو کنید. سپس آن را به سر در و دو طرفِ چهارچوب خانه­های خود بمالید. هیچیک از شما نباید تا صبح از خانه بیرون بیاید.» (آیات 21-22 ـ ترجمه مژده)

چقدر این سخنان شبیه سخنانی است که جاسوسان به راحاب گفتند. «ریسمان قرمز را بر پنجرۀ خود ببند و تو و خانواده­ات در خانه بمانید. وقتی ما طناب قرمز را ببینیم، از آن خانه خواهیم گذشت و به کسانی که در آن خانه باشند صدمه­ای نخواهد رسید.»

خدا پس از آنکه ده فرمان و شریعت را به قوم اسرائیل داد، با آنها عهدی بست (خروج ۲۴). در عهد جدید در کتاب عبرانیان فصل 9 به این مورد اشاره شده است. «وقتی موسی همۀ فرمانهای شریعت را به مردم رسانید، خون بُز و گوساله را گرفته با آب و پشم قرمز و زوفا بر خودِ کتاب و بر همۀ مردم پاشید و گفت این خون، پیمانی را که خدا برای شما مقرر فرموده است، تأیید می­کند ... بدون ریختن خون، آمرزش گناهان وجود ندارد.» (19-22)

وقتی به عهد عتیق برمیگردیم، می­بینیم که بعدها خدا دستور ساختن خیمه و معبد را به قوم اسرائیل می­دهد. اگر اسرائیلیان قانون خدا را می­شکستند و به او گناه می­ورزیدند، می­بایستی که برّه­ای بی عیب و بدون لک می­آوردند و آن را به عنوان قربانی گناه قربانی می‌کردند.

آنها دست خود را بر روی حیوانی که قرار بود قربانی شود، قرار می­دادند. آن برّه و یا بُز در واقع نمایندۀ خود آنان بود. شخص قربانی کننده با این عمل نشان می­داد که با قرار دادن دست­های خود بر آن حیوانِ بدون لک، گناهانِ خود را به او منتقل می­کند. و این برّۀ  بی­عیب در واقع به جای او کشته می­شد و خونش ریخته می­شد.

در کتاب لاویان می­خوانیم: «کاهن می­بایستی کمی از خون حیوان را با انگشت خود به چهارشاخ قربانی سوختنی می­مالید و باقیماندۀ خون را در پای قربانگاه می­ریخت ... به این ترتیب کاهن قربانی گناه او را به خدا تقدیم می­کرد و بخشیده می­شد.» (لاویان 4: 34-35)

و اینها همه مراسمی بود که برای بخشش و آمرزش می­بایستی انجام می­شد. در واقع همۀ تصاویر همگی به بخشش و آمرزش بوسیلۀ ریختن خون اشاره می­کرد که مکرراً در کتاب مقدس بیان شده است.

اسرائیلیان صدها سال در حال قربانی کردن این حیوانات بودند. آنها مکرراً دست خود را بر حیوان می­گذاشتند. برّه و یا بُز را قربانی می‌کردند. خون او را بر قربانگاه می­ریختند و سپس کاهن به هر یک از آنها اعلام می­کرد که گناهان او کفاره شد و تو بخشوده شدی!

این عمل در واقعه تشابه داشت به وقتی که راحاب طناب قرمز را بر پنجره­اش بست.

اگر به لاویان فصل ۱۶ مراجعه کنید، خواهید دید که در تقویم اسرائیلیان روزی بود به نام روز کفاره. در روز کفاره، کاهن اعظم سالی یکبار وارد بخشی از معبد می‌شد که قدس­الاقداس نام داشت. او فقط در این روز حق داشت به این بخش از معبد وارد شود. قدس­الاقداس جایی بود که صندوقچۀ پیمان و تخت رحمت قرار داشت. او ابتدا برای گناهان خودش قربانی تقدیم می­کرد و بعد به عنوان نمایندۀ همۀ قوم برای بقیۀ مردم قربانی می­گذرانید.

کلام خدا در کتاب لاویان، این دستورالعمل را به کاهنان می‌داد: «بعد، کمی از خون گوساله را با انگشت خود یک بار در جلوی تخت رحمت و بعد هفت بار در جلوی صندوق پیمان بپاشد. سپس بُز را برای کفارۀ گناهان قوم قربانی کند و خون آن را به مقدس­ترین مکان ‌ببرد و مثلِ خونِ گوساله، بر تخت رحمت و جلوی آن بپاشد. (آیات 14-15)

بنابراین، در خلال مطالعۀ عهد عتیق، ما بارها با مفهوم قربانی کردن حیوان و ریختن خون برمی­خوریم. و همه اینها اساساً به گناهکار بودن انسان، و رحم و شفقت عظیم خدا در بخشیدن او اشاره می­کنند.

در واقع، همۀ این نشانه‌ها و سمبل‌ها در نهایت سایه­ای است از برّۀ بی­گناهِ خدا، یعنی عیسای مسیح، که خون او برای بخشش و آمرزش گناهان انسان ریخته شد. در عبرانیان 4: 10 می­خوانیم: «خونِ گاوان و بُزها هرگز نمی­تواند گناهان را برطرف نماید.»

خون این حیوانات واقعاً قادر نبود که برای انسان آمرزش و بخشش گناه بیاورد. در واقع، خدا افرادی را که این قربانی­ها را می‌گذراندند می­بخشید چون کاری که آنها می‌کردند نشانه‌ای بود از کاری که مسیح در آینده قرار بود انجام دهد. و مسیح خون خود را حدود ۲۰۰۰ سال پیش برای آمرزش و بخشش گناهان من و شما ریخت.

راحاب هم در واقع این عمل را انجام داد. در خودِ آن طناب قرمز قدرتی برای بخشش گناهان راحاب وجود نداشت. ولی آن طناب قرمز چون نشانه­ای بود از خون مسیح، پس قدرت داشت گناهان این زن را ببخشد. مسیح آن ریسمان رهایی قرمزی بود که راحاب و خانواده­اش را از داوری الاهی نجات داد.

سالها بعد، هنگامی که عیسای مسیح بر روی زمین بود، روزی در بالاخانه­ای با شاگردان خود شامِ آخر را صرف کرد. او در واقع عید فصح را با شاگردان خود جشن می‌گرفت. شبِ فصح همان شبی بود که اسرائیلیان، قرن­ها قبل، خونِ برّۀ قربانی شده­ای را بر سر در خانه­هایشان زدند و فرشتۀ مرگ و داوری به خاطر وجود آن خون از کنار خانه­های آنها گذشت و داوریِ خدا بر آنها به جا آورده نشد.

مسیح در برگزاری فصح در آن شب «پیاله­ای برداشت و پس از شکرگزاری آن را به شاگردان داد و گفت: از این بنوشید زیرا این خونِ من است که اجرای پیمانِ تازه (یا عهد جدید) را تأیید می­کند و برای آمرزش گناهان بسیاری ریخته می‌شود.» (متی 26: 27-28)

مسیح در واقع می­گوید: "خون من آن ریسمان قرمز نجات و رهایی است که ریخته شده." چرا؟ تا گناهان من و شما تحت بخشش و آمرزش خدا قرار گیرند پس بیاید این ریسمان قرمز نجات را بر زندگی­مان ببندیم.

مسیح بر روی صلیب رفت. او، آن برّۀ بی عیب و بی لک و بدون گناه، خونِ خودش را ریخت و به جای ما مُرد. او آن مرگ و داوری مهلک و ابدی را که من و شما می­بایستی تجربه می­کردیم، بر خودش گرفت.

در عبرانیان 9: 12 می­خوانیم: «وقتی عیسی یکبار و برای همیشه وارد قدس­الاقداس (یعنی مقدس‌ترین مکان) شد، خونِ بُزها و گوساله­ها را با خود نبُرد، بلکه با خون خود به آنجا رفت و نجات جاودان را برای ما فراهم ساخت.» (ترجمه مژده)

بله، مفهوم ریسمان قرمز رهایی یعنی خون مسیح که در عهد جدید نیز بارها تکرار شده است. ولی واقعاً نتیجۀ ریخته شدن خون مسیح چه بود؟

در افسسیان 1: 7 می‌خوانیم «از راهِ اتحادِ با مسیح و به وسیلۀ خونِ اوست که ما رهایی یافته، و گناهان ما بخشیده شده» (ترجمه مژده)

بله، ما رهایی یافتیم و گناهان ما بخشیده شده ... ولی آیا همۀ گناهان ما بخشیده شد؟ بله، همۀ گناهان ما به واسطۀ خون مسیح بخشیده می­شوند و ما رهایی پیدا می­کنیم. راحاب نیز بوسیلۀ ریسمان قرمز نجات یعنی خون مسیح نجات یافت و گناهانش بخشیده شد. و این فقط و فقط به خاطر عظمت فیض و رحمِ خدا بود که آن را به فراوانی به راحاب و به ما عطا کرد. در کتاب مکاشفه 1: 5 توجه کنید عیسای مسیح چطور مورد تقدیر و پرستش قرار می گیرد. یوحنا، نویسندۀ مکاشفه، میگوید: «سپاس و ستایش بر او که ما را محبت نمود و با خون خود ما را شُست و از گناهان­مان ما را طاهر ساخت.» (ترجمۀ تفسیری)

ولی از کدامیک از گناهان­مان ما را طاهر کرد؟او با خونِ خود چه کسانی را شُست؟ شما ممکن است بگویید: گناهان چه کسانی را بخشید؟ حتی گناه مرا هم بخشیده؟ آخه گناه من خیلی وحشتناک و بزرگه!

بله گناهان من و گناهان شما ... گناهانی که همه از آنها خبر دارند و گناهانی که هیچکس از آنها خبر ندارد ... گناهانی که به نظر من و شما بی­ارزش هستند و گناهانی که من و شما آنها را بزرگ، وحشتناک، و غیر قابل بخشش می­خوانیم.

در مکاشفه 5: 9-10 در مورد عیسای مسیح می­خوانیم: «تو سزاوار گرفتن طوماری و سزاوار گشودن مهرهای آن، چرا که ذبح شدی و با خونِ خود مردم را از هر طایفه و زبان و قوم و ملت، برای خدا خریدی.» (ترجمۀ هزارۀ نو)

شما از هر زمینه­ای که آمده باشید، اگر مثل راحاب از اریحا، از کنعان، از هر قوم و طایفه، و از هر نوع خانواده­ای، خونِ مسیح ریخته شد تا شما را برای خود بخرد و شما را به خانوادۀ خود پیوند دهد.

آیا شما این ریسمان قرمز رهایی را بر خانۀ زندگی خود بسته‌اید؟

کتاب مکاشفه، در فصل نوزدهم، ادامه می‌دهد: «آسمان را گشوده دیدم. اسب سفیدی در آنجا بود که نامِ سوارش امین و راست بود. او با عدالت، داوری و جنگ می­کند.» (ترجمه مژده)

بله، او با همۀ رحم و شفقتی که دارد، اما خدایی است که از دست شریر و شرارت خشمگین می­شود. او با عدالت، گناه را مورد داوری قرار می­دهد. ولی آیه ۱۳ ادامه می‌دهد: «او ردایی آغشته به خون بر تن داشت و به کلمۀ خدا مسمی بود.»

کلام خدا در اول یوحنا 1: 7 می‌گوید: «خون عیسی ما را از هر گناه (توجه کنید ... هر گناه ... هر گونه گناه) پاک می سازد.» بله، این قدرت خون عیسای مسیح است.

و دوباره این سؤال مطرح می­شود: آیا این ریسمان قرمز نجات را بر خانه­ات بسته­ای؟ اگر خون مسیح تو را شُسته است، آیا درون خانه هستی؟ آیا در مسیح قرار داده شدی؟

وقتی که فرشتۀ مرگ به سوی سرزمین مصر آمد، آن اسرائیلی­ها هم می بایستی درون خانه­ای می­بودند که خون برّۀ قربانی را بر سر در آن خانه زده بودند. در آن صورت، فرشتۀ مرگ از دمِ درِ آن خانه می‌گذشت و هیچکس صدمه نمی­دید.

در عهد جدید می‌بینیم که کلام خدا می‌گوید که مسیح برّۀ فصح ماست. خونِ او یک بار و برای همیشه ریخته شد. مسیح قربانی­ای ابدیست برای نجات ابدی ما. اما شما باید در او باشید. شما باید در مسیح باشید.

از شما دعوت می­کنم که اگر در مسیح، در این خانۀ امن قرار ندارید، و اگر ریسمان قرمزِ خونِ او بر زندگی شما بسته نشده، امروز از این فرصت استفاده کنید و با ایمان به او بگویید: "خداوندا، با دست­های کاملاً خالی به سوی تو می­آیم. هیچ چیز ندارم که در حضور تو به آن فخر کنم. پارسایی و اعمال نیک من در حضور تو به هیچ می­ارزند. فقط به صلیبِ تو پناه می­برم. ریسمان قرمز خون مسیح را بر زندگی خود آویزان می­کنم و ایمان دارم که خون تو برای نجات من کافی و بسنده است."

عزیزان، خشم و داوری خدا روزی ظاهر خواهد شد. دیوارهای محکم و با ابهت روزی فرو خواهند ریخت. و وای بر آنانی که این ریسمان قرمز رهایی را بر زندگیشان نبسته باشند. وای بر آنانی که راستی و محبت خدا را ردّ کرده باشند. آنها مورد داوری خدا قرار خواهند گرفت. آیا خانه شما مثل خانۀ راحاب در آن روز پا بر جا خواهد ماند؟ آیا شما نجات خواهید یافت؟

اگر جزو کسانی هستی که فکر می­کنی خانه­ات خراب نخواهد شد ... چون آدمِ خوبی هستی ... عضو کلیسا هستی ... مذهبِ خاصی را دنبال می‌کنی ... در امور خیریه و ثواب بسیار فعال هستی ... و بالآخره، اگر فکر می‌کنی خانه­ات خراب نخواهد شد چون مرتکب گناهان بزرگ نشده­ای، مطمئن باش که اگر طناب قرمز یعنی خونِ مسیح را با ایمان بر زندگی­ات نبسته­ای، هنگامی که دیوارهای این دنیا فرو ریزند، هیچ چیز توانایی محافظت از تو را نخواهد داشت ... مگر خون گرانبهای مسیح!

 

نازی:  برنامۀ امروز نگاه همۀ ما را به سوی صلیب مسیح جلب نمود. برخی از ما برای اولین بار دربارۀ کارِ مسیح بر صلیب و قدرت نجات­بخشِ خونِ او شنیدیم. اگر شما هم، مثل راحاب، در پی این هستید که این ریسمان قرمز را بر زندگی­تان ببندید، شما را تشویق می‌کنیم که با ما تماس بگیرید تا شما را در ایمان جدیدتان کمک کنیم.

امنیت چیزی است که همه در این دنیا به دنبال آن هستند. ولی متأسفانه، هر چقدر هم برای امنیت جانی، روانی، و مالیِ خود سرمایه­گذاری کنیم، هیچ چیز در این دنیا قدرت ندارد که امنیت ما را به طور کامل تضمین کند.

در برنامه فردا با ما همراه شوید تا با هم ببینیم امنیت واقعی چیست؟

 

آنچه در این برنامه­ها خدمت شما شنوندگان گرامی ارائه می­شود، تعالیم نانسی دیماس وُلگِموت، با صدای فارسی سابرینا اصلان است که به سمع شما می­رسد. ترجمه و تهیۀ این برنامه­­ها حاصل همکاری دو مؤسسۀ «دل­هایمان احیا کُن» و «راستی» می­باشد.

برای شنیدن و یا بارگذاری سایر برنامه­ها می­توانید به بخش فارسی تارنماهای

www.reviveourhearts.com

www.factministries.org

www.راستی.com

مراجعه کنید. لطفاً کلمۀ «راستی» را به حروف فارسی بنویسید.

*Offers available only during the broadcast of the podcast season.