راحاب و ریسمان قرمز رهایی (بخش 9)

 

نازی: با سلام به شما شنوندگان عزیز، امروز با برنامه­ای دیگر از پادکست «دل­هایمان احیا کُن» با صدای سابرینا اصلان در خدمت شما عزیزان هستیم.

سابرینا: خداوند از ما مذهب و اعمال مذهبی نمی‌خواهد. خداوند از ما نمی­خواهد که معلومات الاهیاتی خودمان را با خود به مذبح بیاوریم. او به هیچیک از بزرگترین کارهایی که برای او انجام داده­ایم نیاز ندارد. اما او از من و شما انتظار دارد که همان روحیه­ای را که در راحاب دید، در ما هم ببیند. او از ما انتظار دارد که خودمان را در حضور او فقیر و نیازمند ببینیم ... حتی اگر عُمقِ گناهانمان مثل راحاب عمیق و وحشتناک به نظر نرسد. 

نازی: در چند برنامۀ قبل، ما به بررسی داستانِ عجیب و باورنکردنی فاحشه­ای به نام راحاب در کلام خدا پرداختیم. این داستان در کتاب­مقدس در کتاب یوشع نوشته شده است. راحاب زنی بود که بخشش، آمرزش و رحم خدا را دریافت کرد. و در حالی که شهری که در آن زندگی می­کرد، یعنی اریحا، به خاطر داوریِ خدا به نابودی سپرده شده بود، راحاب به وسیلۀ ریسمان قرمز رهایی به هویتی جدید و آینده­ای جدید دست یافت.

و امروز خدا بوسیلۀ داستانِ زندگیِ این زن، من و شما را دعوت می­کند که این فیض و رحمت عجیب خدا را تا زمانی که هنوز فرصت باقیست، به طور رایگان دریافت کنیم.

زنی در این باره می­گوید: "زمانی که من در دانشگاه مشغول به تحصیل بودم، اصلاً به یاد خدا نبودم و تا جایی که به یاد دارم، او به هیچوجه در اهداف و رفتار روزانه­ام جای نداشت. من در یک خانوادۀ مسیحی بزرگ شده بودم، اما قلبِ من از مسیح خیلی دور بود. تا اینکه به یک اردوی مسیحی، که کلیسا ترتیب داده بود، رفتم. در روز اول اردو یک تکه تختۀ کوچک به هر یک از ما داده شد و از ما خواسته شد که بر روی آن گناهی را که به نظر ما بزرگترین گناهِ زندگی­مان بود بنویسیم. در طول اردو، درس­های متفاوتی از کتاب­مقدس داده می­شد. در آخرین روز اردو، پس از اتمام این درس­ها، من متوجه شدم که بزرگترین گناهِ من در زندگیم این بوده که من مسیح را در قلب و زندگیم ندارم. آخرِ اردو قرار بود که این تخته­ها را ما در آتش بیندازیم. و من به یاد دارم که در همان شب دعا کردم و گفتم «مسیح، من زندگی­ام، زندگی کُهنۀ خودم را در این آتش می­اندازم. زندگیم را به تو می­دهم و از تو می­خواهم که زندگی و هویت تازه­ای به من بدهی. تو خداوند و پادشاه زندگیم باش.» او این کار را کرد. او زندگی مرا عوض کرد و تا به امروز در حال تبدیل دادن آن است."

سابرینا: آمین! کارِ او حقیقتاً تبدیل اساسی و زیر و رو کردن زندگی­های ماست. 

خانم دیگری بعد از گوش دادن به برنامه‌های راحاب وریسمان قرمزرهایی این پیغام را برای ما فرستاد: "من واقعاً از برنامه­های راحاب و ریسمانِ قرمزِ رهایی خیلی برکت گرفتم. در طول این داستان، خدا به من یادآوری کرد که من در او چه کسی هستم، چه هویتی دارم، و اینکه چه خدایی دارم. سالها پیش من شخصی معتاد بودم، معتاد به متامفتامین یا شیشه. الان یک سال است که از قدرت این اعتیاد آزاد شده­ام. من زنی بودم که همیشه در جاهای غلط و اشتباه به دنبال آرامش و رضایت درونی می­گشتم. جاهای اشتباه و افراد اشتباه! تا اینکه در سال گذشته با افرادی در سازمان خدماتی نیِخمیده آشنا شدم. نیِ خمیده از آیۀ متی 12: 20 گرفته شده است. در آن سازمان بود که در بارۀ مسیح و داشتن رابطۀ روحانی با او شنیدم. برای من خیلی عجیب بود که او می‌تواند گذشتۀ مرا ببخشد و از من شخص کاملاً جدیدی بسازد. من همانند نیِ خمیده شده­ای بودم که او اجازه نداد بشکنم. و در درس راحاب، این نکته که مسیح به ما هویتی کاملاً جدید می­بخشد، توجه مرا به خود خیلی جلب کرد. این همان کاری است که او در زندگی من انجام داده است. امروز واقعاً اعلام میکنم که امید من الآن فقط در مسیح است. شادی و آرامش درونی که او می­بخشد، تشنگی و جاهای خالی­ای را که او پُر می­کند، برای من باور نکردنی است. من مسیح را با چیزهای وحشتناکی معاوضه کرده بودم. آن چیزها، از جمله مواد مخدر، نه ‌فقط آرامی حقیقی را به من نبخشید، بلکه درحال فرسودن تدریجی روح و جسم من بود. مسیح و هویت جدیدی که او می­بخشد قابل مقایسه با هیچ چیز در این دنیا نیست."

خانم دیگری برای ما می­نویسد: "وقتی که من و شوهرم ازدواج کردیم، در سوابق گذشتۀ من گناهانی وجود داشت که شوهر من از آنها خبر نداشت و سالها آنها را از او پنهان نگاه داشته بودم. من به مسیح ایمان آورده بودم و حالا این موضوع که من این گناهان را از شوهرم مخفی نگاه داشته­ام، مرا مثل خوره میخورد. و می­دانستم که باید اینها را با او در میان بگذارم و حتی از او طلب بخشش کنم. ولی نمی­دانستم که چگونه باید این کار را انجام دهم. و تمام مدت، حسِ شرم، خجالت، و تقصیر و ترس مرا به طور تدریجی داشت نابود می‌کرد. شوهرم می­دانست که چیزی مرا اذیت می­کند ولی نمی­دانست که چیست. بالاخره یک روز در حالی که تلویزیون خاموش بود، خودش به طرف من آمد و به من گفت: «چیزی هست که تو باید در بارۀ آن با من صحبت کنی؟ در فکرت چه می­گذرد؟» با دشواری شروع کردم به گفتن اینکه خوب ... من دربارۀ یک موردی باید از تو معذرت خواهی کنم و در واقع، طلب بخشش کنم. من اصلاً قدرت نداشتم به چشمهایش نگاه کنم و فقط گریه می­کردم. او مرا بغل کرد و گفت: در هر صورت من تو را می­بخشم. لازم نیست در باره­اش توضیح بدهی. فوراً احساس کردم که واکنشِ او، انعکاسی از واکنشِ مسیح و محبت او بود. مسیح هم ما را با هر گذشته و شرم و شکست، تقصیر و زمینۀ شکست خورده­مان می­پذیرد و می­گوید تو را بخشیدم.دیگر گناه نکن."

بله، عزیزان ... واقعیت این است که مسیح این واکنش را به بسیاری از زنان در عهد جدید نشان داد. او در عوضِ شرم و تقصیرِ گناهانِ گذشته، به آنها امید، آمرزشِ گناه، و آینده­ای تازه با هویتی جدید هدیه داد.

در این قسمت از برنامه از زن دیگری می‌شنویم که تعریف میکند: "در دوران کودکی تحت سوء استفاده­های جنسی به وسیلۀ یکی از اعضای خانواده قرار گرفته بودم. احساس ناپاکی و شرم و تقصیر وجودم را فرا گرفته بود. و خود را لایق هیچ چیز دیگری نمی­دیدم جز اینکه فاحشه­گری کنم. تا اینکه در بارۀ بخشش و فیض و رحمت مسیحی از یکی از دوستانم شنیدم. شنیدن داستان زنان گناهکار کتاب مقدس، از جمله زندگی راحاب فاحشه مرا واداشت که زانو زنم و از مسیح بخواهم مرا از این حس کثیف بودن، بی­ارزش بودن، شرم، خجالت، و بدبختی نجات دهد. مسیح نیز به قدرت خون خود این کار را در زندگی من انجام داد." 

و داستان زندگی این زن امروز به بسیاری دیگر امید رهایی، شفا، و آزادی در مسیح را نوید می­دهد.

آیا سخنان جان نیوتن نویسنده سرود امیزینگ گریس (یا فیضشگفت­انگیز) را که در برنامه‌های قبل به آن اشاره کردیم به یاد می­آورید؟ جان نیوتن می‌گوید: "من گناهکاری بزرگ هستم اما مسیح نیز نجات دهنده بزرگی است."

هر یک از ما از زمینه­های مختلف این برنامه را گوش می­دهیم. برخی از ما همیشه در همۀ دوران زندگیمان در انجام اموری که باعث خشنودی خداست مشغول بوده­ایم. همیشه سعی کرده­ایم خدا را دوست داشته باشیم. او را احترام کنیم و به قول معروف مرتکب گناه آنچنانی نشده­ایم. و برخی از ما هم در گودالهای عمیق و وحشتناک یک زندگی بسیار گناه­آلود اسیر بوده­ایم. که شاید هنوز مسیح را نچشیده­ایم و یا به تازگی با محبت او آشنا شده­ایم و در حال تغییر هستیم.

ولی به قول کوری تن بوم "هیچ گودال عمیقی برای مسیح آنقدر عمیق نیست که دست او برای رهایی ما به ما نرسد." آمین! فیض خدا بزرگتر از گناهان ماست. فیض و رحم مسیح قدرت دارد تا شما را از اسارتِ هر نوع گناه و شرمی که شما را اسیر خود کرده، آزاد کند و از شما یک انسان جدید بیافریند. پس، تا فرصت باقیست، این انجیل، یعنی خبر خوش نجات در مسیح را که در دسترس همگان قرار دارد، بپذیرید.

و این در اینجا ختم نمی­شود. خدا پس از رهایی راحاب، او را در خانوادۀ الاهی پیوند داد. حتی از نسل او مسیح به دنیا آمد!

در این جا، چقدر به جاست که این آیات از مزمور ۱۱۳ خوانده شوند: «... خداوندِ ما مانند و همتایی ندارد. از آسمان، زمین را نگاه می­کند. مسکینان را از خاک برمی­دارد و نیازمندان را از ذلت می­رهاند و آنها را همنشین شاهزادگان، شاهزادگانِ قوم خود می­گرداند.» (آیات 5-8)

و در اول قرنتیان فصل ۶ می­خوانیم: «مگر نمی­دانید که افراد نادرست (گناهکار) در پادشاهی خدا نصیبی نخواهند داشت؟ خود را فریب ندهید. افراد شهوت ران، بُت پرستان، زناکاران، لواط­گران، دزدان، طمعکاران، مست­کنندگان، ناسزا گویان، و کلاهبرداران در پادشاهی خدا هیچ نصیبی نخواهند داشت. (ترجمۀ مژده).

و بعد ادامه می­دهد: 

«و بعضی از شما در گذشته چنین بودید. اما در نام عیسای مسیح خداوند و توسط روحِ خدایِ ما شسته شده، تقدیس گشته و پارسا شمرده شده­اید.» (اول قرنتیان 6: 9-11)

این آیه تأکید می­کند که برخی از ما نیز درگیر اینچنین گناهانی بوده­ایم. راحاب نیز جزو این گروه بود. ولی خدا را شکر که ما هم با ریسمان قرمز خون مسیح شسته شده، تقدیس شدیم و در خانوادۀ الاهی قرار گرفتیم.

بله، او ما را از زندگی گناه­آلودِ گذشته و شرم و تقصیرِ حاصل از آن آزاد می­کند. مسیح ما را از گناهانی، که زندگی ما را تبدیل به زباله کرده­اند، آزاد می‌کند و ما را با شاهزادگان همنشین می­کند. درست مثل راحاب که از مزبله، از وسط زباله­دان، برداشته شد و مثل یک شاهزاده هم­خانواده و هم­ارث با مسیح شد.

ولی بعضی از ما زمینه­هایی داریم که درست برعکس هستند. شاید ما اینچنین زمینه­ای که در آن گناهان وحشتناک و به قول معروف بزرگی مرتکب شده باشیم نداریم و خود را اشخاصی می­بینیم که احکام خدا را می­دانند، راههای خدا را حفظ می­کنند، و به هر صورتی که شده باشد خدا را خشنود می­کنند. و گاهی این تمایل را داریم که خود را افرادی متفاوت و بهتر از سایر گناهکاران حساب کنیم. شاید قلب ما بیش از این که شبیه راحاب و گناهکارانِ دیگر باشد، شبیه قلب فریسیان زمانِ مسیح است.

شاید زندگی گناه­آلودِ راحاب زیاد با شخصِ ما صحبت نمی­کند. اما نکتۀ اصلی این است که ما از هر زمینه که آمده باشیم، به اندازۀ راحاب نیاز مُبرم به فیض و رحمِ خدا داریم. به همان اندازه­ای که راحاب در نجات دادن خودش کاملاً ناتوان و درمانده بود، و به رحمِ خدا نیازمند بود، ما نیز به همان اندازه در نجات خودمان قاصر هستیم و به فیض و رحم خدا نیاز داریم. بسیاری اوقات زنانی که زمینه­های گناه­آلودی مثل راحاب دارند و رحم و نجاتِ مسیح را چشیده‌اند، در بارۀ زندگی خود و کاری که مسیح برای آنها کرده شفاف­تر و بازتر صحبت می­کنند.

ما در عهد جدید می­بینیم که مسیح با زنانی چون زن زناکاری که حین زنا گرفته شده بود و قرار بود سنگسار شود، روبرو می­شود. این زن برای رهاییِ خود از سنگِ داوری و مجازات کاملاً درمانده و ناتوان بود. ولی در رویارویی با مسیح سعی نمی­کند که چیزی را هم پنهان کند. مسیح به همۀ کسانی که میخواستند او را سنگسار کنند می­گوید: « از میانِ شما، هر آن کس که بی گناه است، سنگِ اول را بزند.» (یوحنا 8: 7) قطعاً کسی در آن دایره باقی نماند. چون همه، حتی اگر مثل آن زن زناکار نبودند، ولی گناهکار بودند. تنها یک شخص در آنجا واجد شرایط بود که بر آن زن سنگ پرتاب کند چون او هیچ گناهی مرتکب نشده بود و آن، خودِ مسیح بود. ولی دوباره با همان فیض و رحمی که نسبت به راحاب نشان داده شده بود، به این زن زناکار گفت: «من هم تو را محکوم نمی­کنم. برو و دیگر گناه مکن.» (یوحنا 8: 11 هزارۀ نو)

او همین برخورد را با زن دیگری به نام زن سامری داشت. مسیح از گناهان او هم کاملاً باخبر بود. مسیح می­دانست که این زن ۵ بار شوهر کرده بود و حالا با کسی زندگی می­کرد که شوهرش نبود. این زن چیزی را از مسیح پنهان نکرد. او فهمید که مسیح نجات دهندۀ حقیقی اوست و در فروتنی و شکستگی، این فیض و رحم فراوان را دریافت کرد.

اما ما اشخاص دیگری را می‌بینیم که همیشه در حال انتقاد و ایرادگیری از مسیح بودند. اینها فریسیان، کاتبان، و رهبران مذهبی آن زمان بودند. آنها همیشه خود را پاک و بی عیب می­دیدند ... افرادی که همیشه به گناهکاران به دیدۀ تحقیر نگاه می‌کردند و در پذیرش مسیح مُشکل داشتند. آنها مثل زنِ زناکار یا زنِ سامری و یا راحاب هیچگاه درک نکردند که چقدر به مسیح نیاز دارند. فریسیان نمی‌فهمیدند که آنها نیز به اندازۀ گناهکارانی چون زنِ زناکار و زنِ سامری نیازمند به مسیح و نجات او هستند.

اما مسیح بیشتر از هر کس فریسیان را محکوم کرد. و بیشتر از هر کس، عبارت «وای بر شما» را در ارتباط با آنها به کار برد. ما نمی­بینیم که او به زنِ زناکار، زنِ سامری، یا زن گناهکاری که در لوقا فصل ۷ به او اشاره شده است بگوید «وای بر شما». پاسخ او به زنِ زناکار این بود: «من هم تو را محکوم نمی­کنم. برو دیگر گناه مکُن.»

او با رحم و فیض و محبت آنها را نجات داد زیرا که آنها به نیازمندی و درماندگی و قصورِ خودشان آگاه بودند.

اما مسیح، خطاب به فریسیان گفت: «وای بر شما.» او به آنها نشان داد که روسپی­ها قبل از آنها به آسمان خواهند رفت چون فریسیان اصلاً نسبت به داشتن یک نجات دهنده احساس نیاز نمی­کردند.

انسانهایی که قلبی فریسی­گونه دارند، معمولاً به سختی می‌توانند با شفافیت و رو راستی و صداقت در بارۀ خودشان صحبت کنند. اگر از اینگونه افراد سوال شود که خدا در زندگی آنها چه کرده است، ممکن است که پاسخ­های عقلانی و الاهیاتی به شما تحویل دهند ولی به سختی در بارۀ وضعیت باطنی خود می­توانند صحبت کنند.

گاهی گناهان آنها، گناهان قابل رویت نیست. شاید هیچگاه مرتکب زناکاری نشده باشند، به مواد مخدر اعتیاد نداشته باشند، و یا کارهای نکرده­اند که مستحق افتادن در زندان باشند. در واقع، گناهانی که مربوط به جسمشان باشند را مرتکب نشده­اند. اما گناهانِ روحانی از قبیل غرور و تکبر، روحیۀ خودکفایی، حرص و طمع و پول دوستی، حسادت و بلندپروازیِ خودخواهانه زندگی آنها را فرا گرفته ... و اغلب از لحاظ روحانی خود را بالاتر و پارساتر از دیگران می­شمارند. من و شما ممکن است همۀ این گناهان را در درون خود داشته باشیم و به ظاهر، یک مسیحی عالی هم بنظر آییم.

بسیاری از ما زمینۀ گناه­آلودی چون راحاب نداریم، ولی با درگیر بودن در این چنین گناهانی، به اندازۀ راحاب به فیض و رحم خداوند محتاجیم.

داوود در مزامیر نشان می­دهد که خدا به دنبال افرادی است که قلبی فروتن و افتاده داشته باشند. او در مزمور 51 می­گوید: "تو به قربانیها و هدیۀ من رغبت نداری. قربانی­ای که تو می­پسندی دلِ شکسته، فروتن و توبه­کارِ من است که آن را خوار نخواهی شمُرد." 

خداوند از ما مذهب و اعمال مذهبی نمی‌خواهد. خداوند از ما نمی­خواهد که معلومات الاهیاتی خودمان را با خود به مذبح بیاوریم. او به هیچیک از بزرگترین کارهایی که برای او انجام داده­ایم نیاز ندارد. اما او از من و شما انتظار دارد که همان روحیه­ای را که در راحاب دید، در ما هم ببیند. او از ما انتظار دارد که خودمان را در حضور او فقیر و نیازمند ببینیم ... حتی اگر عُمق گناهان­مان مثلِ راحاب عمیق و وحشتناک به نظر نرسد. او می‌خواهد بدانیم که بدون رحم و خون مسیح، ما نیز مثلِ دیگران که تحت داوری خدا به سوی هلاکت پیش می­روند، هلاک خواهیم شد و حیات ابدی با مسیح و نجات در او را تجربه نخواهیم کرد.

تا زمانی که خود را در مقابل خدا ورشکسته و نیازمند نبینیم، کاندیدای مناسبی برای دریافت فیض و رحمِ مجانی او که در مسیح به ما عطا شده است نخواهیم بود. و تا زمانی که ما دروناً فکر می‌کنیم که وضعیتمان خوب است و خود را دردمند و بیچارۀ روحانی نمی­بینیم، مسیح چیزی ندارد که آن را با ما شریک کند. ممکن است به خودتان بگویید: "ولی من مسیحی هستم و یک زمانی به مرحلۀ شکستگی و توبه در مقابل خدا رسیده­ام!"

ولی سوال این است که «الان چه؟» آیا شما همواره به صورت مستدام و ادامه دار به نیاز و احتیاج لحظه به لحظۀ خودتان نسبت به مسیح آگاهی دارید؟ در واقع، آیا این احساس نیاز همیشگی در شما هست؟ یا فقط یک زمانی بود؟ یک سال پیش؟ 10 سال پیش؟ ۲۰ سال پیش آن را تجربه کردید و بس؟ آیا شما همواره با این حسِ نیاز فروتنانه نسبت به خدا زندگی می­کنید؟ آیا شما دائماً این حقیقت را پیش روی خودتان دارید که اگر فیض روزانه خدا با من نباشد، من کجا خواهم بود؟ خدا برای راحاب شرایطی مهیا کرد تا نجات در مسیح را بچشد. خدا برای من و شما هم شرایط، اوضاع، و افراد مختلف را به خدمت گرفت تا من و شما نجات ابدی را مثل یک هدیه دریافت کنیم. خدا برای آزاد کردن ما از اسارتها، عادتها و سبک زندگی گناه­آلود از اوضاع و شرایط و افرادی استفاده کرده و می‌کند تا ما را آزاد کند و شفا بخشد. مطمئناً راحاب هیچوقت این داستان، اوضاع، شرایط، و افرادی را که خدا برای او مهیا کرد تا ریسمان قرمز نجات و رهایی را به او بدهند فراموش نمی­کرد. او هر روز به خود یادآوری می­کرد که "اگر در بارۀ عظمت خدای حقیقی نمی‌شنیدم، اگر این جاسوسان به خانۀ من نمی­آمدند، اگر آنها این ریسمان قرمز رهایی را به من نمی­دادند، الان کجا بودم؟"

نه، او هیچوقت این را فراموش نمی­کرد و همواره از فیض و رحم عجیبی که خدا در حقش نشان داده بود در بهت و تعجب می­بود. ما در عهد جدید نمونه­ای از یک زن بدکاره را داریم که نزد مسیح می­آید تا بخاطر رحم و نجاتی که مسیح در زندگی­اش انجام داده بود از او تشکر کند و او را بپرستد.

عیسی در خانۀ مردی فریسی به نام شمعون مهمان بود. در همین منوال، این زنِ بدکاره وارد خانه می­شود و با فروتنی و شکستگی ظرفی مرمرین پُر از عطر را می­آورد. او با قطرات اشکِ خود پاهای مسیح را می­شوید، آنها را با موهایش خشک می­کند، و بعد از آن با فروتنی پاهای مسیح را می­بوسد و عطر بسیار گرانبهای خود، که احتمالاً تمام ثروت او به عنوان یک زن بود، را بر پاهای مسیح می­ریزد و آنها را عطرآگین می­کند. او خود را مدیون رحم و فیض آزادکنندۀ مسیح می­دید. مسیح او را از گناهانش و زندگی گناه­آلودش نجات داده بود. این زن قطعاً هیچ وقت این را فراموش نمی­کرد. و حالا شمعون فریسی را می­بینیم که خودش را خیلی پاکتر از این زن می­بیند. شمعون در دل خود، هم این زن را تحقیر کرد و هم مسیح را. او احساس می­کند که حتی از مسیح بیشتر می­داند. این فریسی اصلاً در خود حسِ نیاز به مسیح و آمرزش گناهانش نکرد. او خیالش از خودش راحت بود. کلام خدا در لوقا فصل هفتم به ما نشان می‌دهد که شمعون با خود گفت: «اگر این مرد از طرفِ خدا بود، می­دانست که این زن که لمسش می­کند کیست و چگونه زنی است ... می­دانست که بدکاره است.» عیسی که می­دانست در فکر شمعون چه می­گذرد، داستانی برای او تعریف می­کند: «شخصی از دو تن طلب داشت: از یکی 500 دینار و از دیگری ۵۰ دینار. اما چون چیزی نداشتند که به او بدهند، بدهی هر دو را بخشید. به گمان تو کدامیک او را بیشتر دوست خواهد داشت؟ شمعون پاسخ داد: به گمانم آن که بدهی بیشتری داشت و بخشیده شد. عیسی گفت: تو درست گفتی.»

و این وضعیت هر یک از ماست. موضوع این نیست که ما چقدر بدهی داریم، پانصد دینار یا پنجاه دینار؟ موضوع اصلی این است که همۀ ما بدهی داریم. بله، همۀ ما بدهکاریم. همۀ ما گناهکاریم و نیازمند رحم و بخششِ خدا هستیم. بعضی از ما در عمق ۱۰۰ متری در حال غرق شدن هستیم و بعضی از ما در عمق 10 متری! موضوع این نیست که ما در چه عمقی در حال غرق شدن هستیم. موضوع این است که همه در حال غرق شدن هستیم و محتاج به طناب نجات غریق می­باشیم. همۀ ما به نجات مسیح، این ریسمان قرمز رهایی، نیازمندیم ... چه مثل راحاب و یا این زن بدکاره فاحشه باشیم و در عمق ۱۰۰ متری گیر کرده باشیم ... چه مثل شمعون (یک فریسی و شخص مذهبی با اعمال نیکو و ظاهر پاک) در عمق 10 متری در حال غرق شدن باشیم. همۀ ما در حال غرق شدن هستیم. همه ما گناه کرده­ایم و به بخشش، آمرزش، و رحم خدا نیاز داریم.

مسیح در این آیات ادامه می‌دهد: «این زن را می­بینی؟ به خانه­ات آمدم و تو برای شستن پاهایم آب نیاوردی. اما این زن با اشکهایش پاهای مرا شُست و با گیسوانش خشک کرد. تو مرا نبوسیدی، اما این زن از لحظۀ وُرود، دَمی از بوسیدن پاهایم باز نایستاده است. تو بر سر من روغن نمالیدی، اما او پاهایم را عطرآگین کرد. پس به تو می­گویم، محبتِ بسیارِ او از آن روست که گناهانِ بسیارش آمرزیده شده است ... پس رو به آن زن کرد و گفت: گناهانت آمرزیده شد. ایمانت تو را نجات داده است. به سلامت برو.»

و جالب است که سلامتیِ روحانی، آمرزش گناهان و آرامشِ خدا به زندگی این زن بدکاره جاری می­شود. اما مسیح هیچ چیز ندارد که به شمعون فریسی بگوید چون او هیچوقت خود را گناهکاری که به مسیح نیاز دارد ندید.

اگر امروز من و شما جزو افرادی هستیم که از زمینه­ای مثل شمعون فریسی می‌آییم و این حقیقت پیش روی ما نیست که چقدر مسکین و نیازمند به مسیح هستیم، از شما دعوت می­کنم که از خداوند بخواهید تا به شما نشان دهد چقدر بدون مسیح و قدرتِ روزانۀ آمرزش او، همۀ ما هیچ هستیم. از نقطه نظر مسیح، ما گناهکاری هستیم که در حال غرق شدن است ... حالا چه در یک استخر کوچک و یا در یک اقیانوس سهمگین! حقیقت این است که اگر مسیح بر ما رحم نکند و ما را نجات ندهد، ما به زودی هلاک خواهیم شد. حقیقت این است که ما غریقی هستیم که به اندازۀ راحاب فاحشه، به اندازۀ زن بدکاره، و به اندازۀ جان نیوتونِ برده فروش و تبهکارِ بی­ایمان، به اندازه جان کولسونِ قاتلی که به ساطور کاخ سفید مشهور بود، و بسیاری از گناهکاران مشهور دیگر نیاز داریم که بگوییم

فیض عظیم و عجیب مسیح چه شیرین و چه دلپذیر

بیچارۀ پست و منفوری مثل مرا نجات داده فیض مسیحا

سرگردان و کوری بودم اکنون او را میبینم

نازی: بله، انجیل مسیح، این خبر خوش، در واقع داستان فیض و رحم خداست. ریسمان قرمز رهایی راحاب، داستان انجیل ... داستان فیض و رحم خداست.

آیا شما این ریسمان قرمز نجات و رهایی را دارید؟ 

آنچه در این برنامه­ها خدمت شما شنوندگان گرامی ارائه می­شود، تعالیم نانسی دیماس وُلگِموت، با صدای فارسی سابرینا اصلان است که به سمع شما می­رسد. ترجمه و تهیۀ این برنامه­­ها حاصل همکاری دو مؤسسۀ «دل­هایمان احیا کن» و «راستی» می­باشد.

برای شنیدن و یا بارگذاری سایر برنامه­ها می­توانید به بخش فارسی تارنماهای

www.reviveourhearts.com

www.factministries.org

www.راستی.com

مراجعه کنید. لطفاً کلمۀ «راستی» را به حروف فارسی بنویسید.

*Offers available only during the broadcast of the podcast season.